Geologische tijdperken

Met verschillende dateringsmethoden hebben wetenschappers kunnen vaststellen dat de Aarde ongeveer 4,54 miljard jaar oud is. In die tijd heeft onze planeet er heel wat anders uitgezien dan nu. Om al die veranderingen te ordenen, gebruiken we de geologische tijdschaal. Het grootste tijdvak heet een eon. Zo’n eon wordt weer opgedeeld in era’s, die bestaan uit periodes, tijdvakken, tijdsnedes en zelfs chrons.

In de afbeelding is te zien hoe het is ingedeeld. Een paar bekende periodes zijn Jura, Trias, Krijt en Perm. De naam Jurassic (bekend van de films) komt rechtstreeks van het Jura, de periode waarin dinosauriërs heer en meester waren. De naam zelf verwijst naar Juragebergte, waar veel gesteente uit die tijd nog aan het oppervlak ligt. Naast dinosauriërs verschenen ook de eerste vogels in deze periode.

De lengte van zulke periodes kunnen erg van elkaar verschillen, van 3 miljoen tot wel 200 miljoen jaar. Oudere tijdperken zijn vaak groter, omdat er simpelweg minder details over bekend zijn en het hierdoor lastiger te bepalen is wanneer dit tijdperk begon en eindigde.

Stratigrafie

Naast de geologische tijdschaal gebruiken wetenschappers ook een (chrono-)stratigrafische indeling, waarbij andere termen gebruikt worden voor het aanduiden van tijdperken. Stratigrafie is een vakgebied binnen de wetenschap dat zich bezighoudt met het bestuderen van gesteentelagen om deze daarna te kunnen dateren.

Naast deze indeling is het handig om het verschil tussen een paar termen te weten. Geochronologie gaat over de tijdsindeling zelf: wanneer een periode begon en eindigde. Chronostratigrafie koppelt die tijd vervolgens aan de gesteentelagen die in die periode zijn gevormd. En stratigrafie is de overkoepelende wetenschap die zich bezighoudt met het bestuderen van gesteentelagen en hun relatie tot tijd.